[The Final Prophecy] The final prophecy has faded

Hun kamp verwoest door Starclan. Vuur had het gebied snel ingenomen en heel de clan was naar de fourtrees gevlucht. Duststar was dood en het territorium was verwoest. Waarom? "De andere clans moeten weten wat er gebeurd is," klonk er plots een stem, nog rauw van de rook. Silverfang, hun Deputy, hij was in ieder geval nog levend... "Ik heb warriors nodig die de clanleiders kunnen inlichten. We kunnen niet meer terug naar het kamp dus we moeten overleggen hoe we vanaf hier verder gaan." Voorzichtig keek ze even rond en stapte toen naar voren. ''Ik wil wel gaan...'' stelde ze voorzichtig voor, ''Windclan ofzo'' Haar leek dat de minst erge clan om op dit moment heen te gaan. Zwemmen kon ze niet, Shadowclan was zo... Shadowclannerig, en Thunderclan had, in haar ogen, een zeer sterke leader. Windclan zag er vriendelijker uit in haar ogen.

De zwarte rook die om het Skyclan gebied hing, het wilde vuur dat leek te dansen over punten van de bomen was vast geprint in Eaglewings gedachte. Hij had geen woorden voor dit onrecht wat de Clan was aangedaan, om dan nog niet te spreken over de dood van Duststar. Alles leek hopeloos. Eaglewing was bedroefd maar ook boos. Hij voelde de rook schuren door zijn keel, zijn vacht stonk en zijn poten waren moe. Zijn stappen versnelde wanneer ze bij Fourtrees aankwamen. Ze waren veilig bij Fourtrees teruggekeerd. Eaglewing had er op toegewezen dat Burnedpaw veilig bij Fourtrees zou aankomen, daar hoefde hij zich nu geen zorgen meer over te maken. De sfeer was zwaar, de meeste katten zaten onder het grijze as en hadden schorre stemmen van het ingeademde rook."De andere clans moeten weten wat er gebeurd is," luidde Silverfangs door Fourtrees. Eaglewing kon aan zijn stem merken dat niet alleen hij last had gehad van de rook, dat was vanzelfsprekend. "Ik heb warriors nodig die de clanleiders kunnen inlichten. We kunnen niet meer terug naar het kamp dus we moeten overleggen hoe we vanaf hier verder gaan." Silverfangs blik sprak boekdelen. Eaglewing wilde zeker helpen nu het zo hard nodig was. Hij liep naar Silverfang toe en zag dat hij niet de enige was. ''Ik wil wel gaan...'' stelde Swanlake voor. ''Windclan ofzo.'' Ook Shellblade kwam naar voren. "Ik wil wel naar één van de clans gaan" zei hij met een schorre stem. ''Ik vergezel Swanlake naar de WindClan,'' klonk de stem van Coppersong. ''Dan ga ik wel naar de Riverclan,'' sprak Eaglewing. Hij vond het niet zo erg om nu zijn vacht nat te krijgen, daarbij vond hij de Riverclan een bepaalde rust uitstralen die hem nu wel goed zou doen.

Er werden warriors uitgezonden naar alle clans, terwijl de grijze poes , welke wit hoorde te zijn, op zoek was naar haar kittens, waar waren ze? Waar waren ze gebleven? Ze zag ze net direct en een lichte paniek nam het van haar over. Had Starclan al haar kittens afgenomen? Of waren er nog over? En zo ja, waar? Haar leader, haar kittens, haar partner. Alles om haar heen begon te verdwijnen. Waarom? Wat deed ze verkeerd.

<sub>Dogdance's ogen stonden vermoeid terwijl ze Silverfang bij probeerde te houden. Een zekere doffe, moeë glans ging over haar ogen en haar pels voelde geschroeid. Haar normaal zo stevige pootkussentjes waren gekraakt en voelden schraal en pijnlijk aan. Eventjes hief ze haar kop toen Silverfang zijn pas versnelde, maar er kwam geen gebod over haar lippen geslopen om hem te verzoeken om langzamer te lopen. Ze liet haar blik weer zakken naar de grond en met ietwat slepende pootstappen bleef ze dus maar wat achteraan lopen. Ze klemde haar bleke tanden stevig op elkaar en bleef doorstappen. Plotseling verscheen Silverfang weer naast haar. De poes hief haar kop wat op en keek de kater even treurig aan. "Wat nu..?" Mompelde ze zachtjes. Haar oren gingen plat in haar nek liggen, die pluizig was omdat haar vacht recht overeind stond. Een zekere wanhoop lag in haar blik en stem, iets wat haar eigenlijk helemaal niet leek.

Ze drukte eventjes haar pels tegen die van Silverfang aan toen deze tegen haar sprak. "Ik hoop het.." Miauwde ze zachtjes en met een lichte snik in haar stem. Het werd haar allemaal teveel. Dogdance klemde haar kaken hierop stevig op elkaar. Ze wilde die verdrietige, zielige stem niet meer uit haar mond komen. Ze wendde haar blik weer af en ging maar wat op afstand van Silverfang zitten nu de kater verder ging met zijn deputy taken. Ze wist zeker dat ze niet bij de kater zou moeten zijn of hem hiermee moeten storen. Ze trok haar schouders wat hoger op en krulde haar staart om haar gestreepte voorpoten heen. Al haar spieren deden pijn en de beelden en indrukken die ze had gekregen, waren haar allemaal veel en veel teveel geworden. Pas nu besefte ze zich hoe erg ze verloren zou zijn zonder Skyclan, zonder het gebied. Wat als ze allemaal moesten vertrekken? Ze huiverde eventjes bij de gedachte. Onbewust had ze zichzelf helemaal afgezonderd van elke kat op de open plek. Maar het was niet erg. Nu eventjes niet. Ze moest even rust hebben en alles op een rijtje hebben. Niet dat het haar lukte op dit moment...</sub>

_{De bomen waaide heen en weer terwijl er een vreemde sfeer hing in het woud. De katten vroegen zich af of dit allemaal door Starclan was veroorzaakt of dat ze hogere machten moesten vrezen. Iedereen had een lichte angst in de vacht zitten en ogen keken schichtig om zich heen. De lange vacht van een robuuste kater, waaide op terwijl hij in snelle pas over het pad liep. Zijn ambere ogen stonden ernstig en hij wilde dit zo snel mogelijk goed laten verlopen. Naast liepen zijn partner/deputy Mousefur en de Skyclan warrior Eaglewing. Zijn neus tegen de wind in terwijl hij in de verte het geluid hoorde van de rivier. Even later kwam Stormstar aan met enkele warriors bij de Fourtrees en keek strak naar de katten die zich daar ook hadden verzameld. De katten zagen er gehavend uit en zwartgeblakerd van de as, Stormstar slikte. Een sterke zwavelgeur hing onheilspellend in de lucht en hij vond het maar niks. Hij voelde de regen tikken tegen zijn lange vacht, voelde zijn warme hart even koud zijn. Hij was dan wel van een andere clan, had een sterk gevoel voor religie maar.. hij was niet van steen. Hij had ergens een soort medelijden met Skyclan, ze hadden in een klap hun thuis verloren. Daarbij hadden ze nu ook geen clanleader meer, Duststar was nergens te bekennen. Hij zag sommige katten huilen en paniekerig in het rond kijken, sommige waren gewond en hinkte. Stormstar keek ze even aan met ernstige blik en liep verder, wat een tragedie. Gelukkig doofde de regen nu het vuur, zodat de andere territoria niet beschadigd zouden worden. Stormstar keek met zijn ambere ogen naar Everstar die er met Windclan al was. Bij haar zat een zwartgeblakerde Silverfang, de deputy van Skyclan. Zo te zien had hij als waardig deputy de leiding op zich genomen, wat Stormstar goed deed. Een clan zonder leiding is nergens. Bij Silverfang zag hij ook al snel de jonge Firestar zitten met warriors van Thunderclan. Ze wilde zo te zien ook helpen en even leek vergeten dat de clan aartsrivalen waren, eentje was namenlijk in zeer grote nood. Stormstar liep op de katten af en knikte naar de katten, ''Werkelijk een tragedie Silverfang. Ik ben gekomen om te zien hoe de situatie bij jullie is. Klaarblijkelijk inderdaad dus niet erg goed, we moeten tot een oplossing komen. Daarbij zijn mijn medicine cat's berijd, om de gewonde te onderzoeken als dat door jou word toegestaan. Je eigen medicine cat zal het druk genoeg hebben.'' sprak hij beheerst. Zijn aanbod was niet van een dwaas, maar van rechtvaardigheid en een goed hart. Soms was het nodig om zulke beslissingen te maken. In het verleden had Skyclan ook wel eens Riverclan geholpen en zo bij alle clans. Stormstar ging zitten en sloeg zijn staart om zijn poten heen terwijl hij rustig afwachtte op het antwoord van Silverfang. Hij wendde zich even tot Everstar en Firestar. ''Zijn Windclan en Thunderclan ongedeerd?''}

Aangekomen bij de vierboom zag de kater inderdaad de hele clan verzameld. Zijn blik ging even over de katten. Hun vachten zaten vol assen en bij velen waren er ook delen verschroeid. Het territorium er achter liet ook niets best zien. De grauwe massa zag er gruwelijk uit. De kater vroeg zich af hoeveel leden, afgezien Duststar zelf dan, de clan verloren had. Hij wist haast zeker dat er velen het niet gehaald hadden. Elders waren niet altijd de snelste meer en ook kittens zouden moeite hebben. Hoeveel leden had de clan verloren? En hoe ging het verder? Windclan en Riverclan waren er ondertussen ook al. Enkel Shadowclan nog niet. Zouden die nog komen? Niemand leek aanstalte te maken al te beginnen met de discussie. Dus hij ging er vanuit van wel. Ondertussen werd er gevraagd hoe het met de rest ging. De Deputy knikte enkel even bij Firestars woorden en luisterde voor de rest enkel naar de anderen.

Ze snoof nog even, maar gaf uiteindelijk toe. Dit kon geen grap zijn, geen enkele kat was zo ziek om dat zo te bedenken. Toch vond ze het idee dat elke Clan weer bij Fourtrees zou verzamelen wat.. onheilspellend. De Clanleader betrad met een snelle pas weer het dal waar ze net nog had gezeten op de rots en zag dat de andere Clanleaders al gearriveerd waren. Bij het aanblik op Everstar ontsnapte een lichte grom haar keel en daarom ging ze ook ver uit de buurt van de rossige poes staan. Hun twee Clans konden nooit meer samenwerken totdat de eigenwijze poes had toegegeven dat een van haar Warriors haar Clan had aangevallen. Dus nee, dat zou nooit gaan gebeuren.

"ShadowClan is gearriveerd." Sprak ze met een neutrale stem en liet haar groene ogen over het dal glijden. Ja.. Ze herkende de sterke SkyClan geur en zag vele katten. De Clan was dus echt.. weg. Goed, en wat nu?